تا امروز منتظر بودم شاید مقام معظم رهبری پیام تسلیتی برای درگذشت مرحوم شجریان منتشر نمایند که چنین نشد و این یقینا بی علت نیست برای شخصیت عالی مقامی مثل ایشان(رهبری) که علاقمند به فرهنگ و ادب ایرانی اسلامی و زبان و ادبیات فاخر فارسی هستند یقینا شناخت افراد و نوع تاثیرگذاری شان مهم هست.
ما هم به رسم ادب درگذشت این هنرمند و استاد موسیقی ایرانی را تسلیت گفتیم و از گفته خودش که در مقطعی از زندگی بیان کرد نوشتیم که هنرمند اگر ارزش خود را در قاب سیاسی ببیند به همان اندازه کوچک میشود.
ولی متاسفانه ایشان علی رقم گفته های خود ارزش خود را به اندازه خس و خاشاک در سال ۸۸ پایین آورد و برای دلخوشی و تهییج افرادی خواند که هدفی جز ضربه زدن به مبانی نظام نداشتند.
بعنوان یک هنرمند مثلا انقلابی که پیش و پس از انقلاب برای مردم و شهدا خواند که البته همه آن آثار ساخته مرحوم استاد لطفی بوده است و افتخارش بنام مرحوم شجریان تمام شد در کمال جسارت زندگی در ایران اسلامی را به سخره گرفته و میگوید حتی یک لحظه هم از این زندگی خوشنود نبوده است.
ربنایی که بازهم تقلیدی از استاد سیدجواد ذبیحی بوده و عدم درک مفهوم ربنا و انحراف از مفاهیم این دعای نورانی قرآنی و مرغ سحری که پیش از او ده ها خواننده نامی آنرا خوانده اند.
جدایی دین از سیاست هم حرف مفت دیگری بوده که از این هنرمند مثلا غیرسیاسی بیان شده و معلوم نیست از کجا گرفته اینجوری بافته و متوجه مکتب نورانی تشیع نبوده که در ادعیه ائمه اطهار را “ساسه العباد” عنوان میکنیم و لزوم و فلسفه بسیاری از احکام که وجود حکومت اسلامی را ضروری میداند را نادیده گرفته و خود را به نادانی زده و یا تظاهر به دانایی کرده است.
وقتی سوابق برخی افراد موثر در کشورهای وابسته را بررسی میکنیم می بینیم همه این افراد در پرورشگاههای اردوگاه غرب رشد و نمو کردند و در مواقع لزوم وارد صحنه شدند و عرصه را بدست گرفتند و نقشه های اربابان خود را پیاده کردند، برای ما روشن میشود که چرا اساسا برای یک چنین آدمی بعنوان استاد موسیقی و آواز ایرانی اینقدر اهمیت میدهند ظاهرا هیچ استاد آواز و موسیقی سنتی در ایران وجود نداشته به جز مرحوم شجریان و باز هم ظاهرا هیچکس دلسوزتر و دغدغه مند تر از آمریکا و انگلیس و اسرائیل نبوده که برای فرهنگ و ادب و میراث تمدنی ایران سینه چاک کنند.
نمیدانم سنخیت فردوسی عاشق ائمه اطهار با ایشان چه بود که باید از این پس نام آرامگاه فردوسی را کنار نام ایشان آوریم؟!
آیا فردوسی برای دلخوشی دشمنان شعر سرود؟!
آیا فردوسی قائل به جدایی دین از سیاست بود؟!
مرحوم شجریان چقدر همپای فردوسی به نعت و مدح و ثنای پیامبر و ائمه اطهار پرداخت و چقدر از هنر خود را تقدیم به ساحت مقدس ائمه اطهار کرد؟!!
اینها سوالاتی است که پاسخی برای آن داده نشده و صد افسوس از رفتار افرادی که همه را مخالف هنر و فرهنگ و ادب این سرزمین میدانند به جز خودشان و رسانه های اسرائیل و آمریکا و انگلیس
یاحق
محمدعلی صنیعی
