ناصر مهردادی ˈ مدیر کل محیط زیست مازندارن روز سه شنبه در حاشیه بازدید از پناهگاه حیات وحش دشت ناز ساری در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود : انتقال این گونه نادر به زیستگاه های دیگر کشور از سال ۱۳۶۸آغاز شد و هم اکنون ۱۰ منطقه شناسایی شده با شرایط مناسب زیستگاهی میزبان گوزن زرد ایرانی است.

وی تعداد گوزن زرد موجود در دشت ناز ساری را در حال حاضر ۳۰ راس اعلام کرد و ادامه داد : تکثیر این گونه پستاندار ویژه زیستگاه ایران در دشت ناز ساری از سال ۴۲ و پس از آن آغاز شد که نسل این گونه در معرض انقراض قرار گرفت و حتی تصور می شد که به طور کلی منقرض شد.

مهردادی گفت : جنگل های اطراف رودخانه ˈ دز ˈ و ˈ کرخه ˈ تا پیش از به صدا در آمدن زنگ خطر انقراض ، زیستگاه اصلی گوزن زرد ایرانی بود و نسل اولیه این گونه نیز از همین منطقه به دشت ناز ساری آورده شده بود.

وی افزود : زادآوری و تکثیر گوزن زرد ایرانی در دشت ناز ساری با شش راس آغاز شد و پس از موفقیت آمیز بودن این برنامه سرانجام در سال ۸۶ با انتقال چند راس به جنگل های اطراف رودخانه دز و کرخه ، این گونه که گویی از خاکسترش برخاسته به زیستگاه اصلی اش بازگردانده شد.

مهردادی گفت : هم اکنون حیات وحش ˈ سمسکنده ˈ در شهرستان ساری ، جزیره

ˈ اشک ˈ و ˈ کبودان ˈ در دریاچه ارومیه ، ˈ زردلان ˈ در کرمانشاه ، جزایر ˈ کیش ˈ و ˈ لاوان ˈ و منطقه ˈ میان کتل ˈ استان فارس زیستگاه هایی هستند که گوزن زرد تکثیر شده و انتقال یافته از دشت ناز ساری را میزبانی می کنند.

پناهگاه حیات وحش دشت ناز که یکی از جاذبه های گردشگری مازندران به شمار می رود با حدود ۵۵ هکتار وسعت و پوششی از جنگل های جلگه ای ، در شمال شرقی شهر ساری واقع است.

دور تا دور این پناهگاه حصارکشی است و گردشگران قادرند گوزن ها را از پشت دیوارهای سیمی مشاهده کنند.

گوزن زرد دارای دو گونه ایرانی و اروپایی است که نوع ایرانی آن منحصر به زیستگاه های کشورمان است و به رغم تکثیر و زادآوری موفقیت آمیز در دو دهه گذشته هنوز در رده گونه های آسیب پذیر طبقه بندی می شود.

در حالی که از حدود سال های ‪ ۱۳۳۷‬و ‪ ۱۳۳۸‬تصور بر این بود که نسل گونه ایرانی گوزن زرد به طور کلی منقرض شد ، به صورت اتفاقی چند راس آن در جنگل های دز و کرخه مشاهده شد و با برنامه ریزی از سال ۴۲ به دشت ناز ساری انتقال یافت.

گوزن زرد ، بدنی زرد مایل به قرمز با خال های سفید دارد ، عمر متوسط آن ۲۰ ‬سال و غذای اصلی آن ذرت ، جو و بلوط است.

این گونه پستاندار گروهی زندگی می کند و در فاصله نیمه شب تا سحر بیشترین فعالیت را دارد. نوزاد آنها بلافاصله پس از تولد می تواند راه برود و حتی بدود.‪

  • facebook
  • googleplus
  • twitter
  • linkedin
  • linkedin

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

CAPTCHA ImageChange Image