مدتی است دولت درصدد اختصاص بسته حمایتی به اقشار کم درآمد جامعه برای نوروز ۹۳ می باشد.
اگرچه خودِ دولت این بسته حمایتی را گامی در جهت حمایت از اقشار کم درآمد جامعه دانسته و تاکنون در چندین مرحله تبلیغات وسیعی نیز بر روی آن صورت داده است اما به نظر نمی رسد این طرح دردی از مردم در روزهای منتهی به نوروز پیش رو دوا کند.
به نظر می رسد توجه بیش از حد دولتمردان به پنیر و روغن و تخم مرغ موجب شده تا آنان به سایر نیازهای مردم بی تفاوت شده و آن ها را نادیده بگیرند.
به بیان دیگر دولت تمامی توان خود را معطوف به تامین نیازهای اولیه تنها چند روزِ یک خانواده کرده است در حالی که آیا خانواده ها نیازهای دیگری غیر از ۸۰۰ گرم پنیر و یک کیلوگرم تخم مرغ ندارند؟
در واقع بسته حمایتی که دولت برای نوروز امسال به جهت حمایت از اقشار کم درآمد جامعه تدارک دیده نه تنها مشکلی از خانوارهای هدف رفع نخواهد کرد بلکه دون شان آنان محسوب شده و بهتر است دولت پیش از اجرای آن تمامی جوانب را مدنظر قرار دهد.
در حقیقت دولت با اختصاص این بسته حمایتی به برخی خانواده ها حق انتخاب را از آنان گرفته و اقشار هدف را وادار خواهد کرد آن طوری عمل کنند که دولت می خواهد و این مهم دون شان مردم و توهین به شعور جامعه خواهد بود.
بهتر است دولت به جای وادار کردن مردم به خرید ۸۰۰ گرم پنیر و یک کیلو تخم مرغ نسبت به پرداخت مبلغ معادل آن به سرپرستان خانوار اقدام کند تا علاوه بر احترام به شعور جامعه به مردم حق انتخاب بدهد که شب عید این پول ها را در چه راهی هزینه کنند.
قطعا تزریق مبلغ معادل بسته حمایتی به حساب سرپرستان خانوار علاوه بر رفع برخی مشکلات مردم رونق بازار را هم در روزهای پایانی سال به همراه خواهد داشت.
در واقع دولت با تزریق مقدار اندکی پول به حساب خانواده ها باصطلاح با یک تیر چند نشان می زند زیرا هم به خانواده ها احترام گذاشته و به آنان حق انتخاب می دهد و هم با تزریق این پول به جامعه موجب رونق بازار و جلوگیری از رکود آن در روزهای منتهی به پایان سال و عید نوروز می شود.
با نگاهی بر بسته حمایتی درنظر گرفته شده به نظر می رسد که دولت، مردم ایران را گرسنه فرض کرده است در حالی که این مردم با تمام سختی ها و مشکلات اقتصادی خود از پسِ خرید ۸۰۰ گرم پنیر و یک کیلوگرم تخم مرغ برمی آیند بنابراین بهتر است دولتمردان برای شادی خانواده ها و افزایش شور و نشاط در فرزندان آنان هم که شده با بررسی بیشتری به اجرای این طرح اقدام کند.
شایسته است دولتمردان به این مهم توجه کنند که اقشار هدف مدنظرشان در روزهای پایانی سال به چیزهای دیگری غیر از مواد غذایی هم نیاز دارند بنابراین نباید با اختصاص چند قلم کالا حق انتخاب را از آنان گرفت.
آیا پیشنهاددهندگان این طرح با خود فکر نکردند که دیگر وقت تصمیم گیری های اینچنینی و زمان تعیین تکلیف کردن برای مردم گذشته است و اجرای چنین طرح هایی توهین به جامعه محسوب می شود؟
آیا بهتر نیست دولت با اختصاص مبالغ معادل بسته های حمایتی به سرپرستان خانوار به استقلال آنان احترام بگذارد؟
با نگاهی بر سخنان مردم و پچ چ های این روزهای جامعه به راحتی می توان دریافت که آنان از اختصاص این بسته ها به هیچ عنوان رضایت نداشته و آن را ترفندی تبلیغاتی برای بعضی ناکامی های اقتصادی دولت می دانند زیرا واقعا مشخص نیست دولتمردان و پیشنهاددهندگان این طرح با اجرای آن چه هدفی را دنبال می کنند؟
آیا واقعا اختصاص مثلا ۱۰ کیلو برنج و یک کیلو تخم مرغ برای یک روستایی که خودش دارای برنج بوده و در مزرعه اش با پرورش چند مرغ از پسِ تامین یک کیلو تخم مرغش برمی آید می تواند طرح قابل توجیهی برای رفع مشکلات آنان باشد؟
آیا بهتر نبود دولت با اختصاص مبلغی به آنان به این خانواده ها کمک می کرد تا شب عید مثلا برای فرزندان خود کفش و لباس و سایر مایحتاج زندگیشان را تامین کنند؟
آیا دولت با خود فکر نکرده که امروزه پدران و مادران جامعه ما با چند گرم پنیر و گوجه و خیار شکم خود را سیر نگه می دارند تا برای فرزندان خود لباس تهیه کنند؟
آیا ارایه دهندگان این طرح با خود فکر نکرده اند که امروزه بسیاری از خانواده ها به برخی نیازهایشان بیش از تامین چند کیلو تخم مرغ اهمیت می دهند؟
به نظر می رسد این طرح نیز همانند بسیاری از طرح های احساسی و بدون برنامه دیگر محکوم به شکست بوده و در حقیقت دولت با اجرای آن به رضایتمندی مردم هیچ توجهی نداشته است.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ” مطالبه
